CASTING MAIOY IOYNIOY 2010 ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟΥ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ
ΣΤΕΡΙΑΝΗ ΚΑΘΕΤΗ ΓΙΑ ΛΥΘΡΙΝΙΑ
ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΑΛΙΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ
ΟΙ ΧΑΡΑΚΩΤΟΙ ΤΟΥ ΜΑΙΟΥ
ΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ
ΤΟΥ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ
Επιτυχημένες ήτανε οι περισσότερες εξορμήσεις μας την περίοδο Μαΐου έως τα μέσα Ιουνίου. Σε αυτό συνετέλεσαν αρκετοί λόγοι με σημαντικότερο όλων, την έλευση και παραμονή του πλαγκτού το οποίο στα μέσα της άνοιξης, κατέκλυσε τους περισσότερους ψαρότοπους, κόλπους και ακτές με αποτέλεσμα οι θάλασσες μας να μείνουνε ανέπαφες, χωρίς υπεραλίευση από τα νόμιμα και παράνομα εργαλεία. Έτσι η διέλευση των κοπαδιών στις ακτές μας από τα μόνιμα εποχιακά περάσματα τους, έγινε χωρίς να παρεμποδιστεί από κανέναν παράγοντα. Τα κοπάδια διασκορπίστηκαν στις ακτές, και ήτανε δύσκολο να βρεθούν όλα συγκεντρωμένα και να αλιευθούν. Συναντήσαμε διάφορα είδη ψαριών, πληθώρα μελανουριών, πληθώρα λυθρινιών, τσιπούρες, μουρμούρια , χιόνες και σαργούς.
ΣΤΕΡΙΑΝΗ ΚΑΘΕΤΗ ΓΙΑ ΛΥΘΡΙΝΙΑ
Μπορεί ο παραπάνω τίτλος να παραξενεύει λίγο, όμως η μορφολογία των τοποθεσιών που αλιεύω λυθρίνια είναι σαν να κάνεις καθετή από σκάφος. Ο ερχομός του Μαΐου σηματοδοτεί αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσουμε μία ψαρευτική εξόρμηση. Αυτό συμβαίνει διότι αλλάζει ο στόχος, δηλαδή ποια είδη θηραμάτων, βρίσκονται σε πληθώρα για να κυνηγήσουμε. Όπως γνωρίζουμε αυτήν την εποχή κάνουνε την εμφάνιση τους τα κοκκινόψαρα λυθρίνια, φαγκρόπουλα. Επίσης εμφανίζονται οι χιόνες, και λίγο αργότερα τα σκαθάρια, καθώς επίσης έχουμε επανεμφάνιση των σαργών.
Ενθαρρυντικές ήτανε οι πρώτες ενδείξεις από τα ψαρέματα μας, με γνώμο
να πάντα την άριστη γνώση των ψαρότοπων, αλλά και με τι καιρικές συνθήκες αποδίδουνε τα μέγιστα.
Ο στόχος μας ήτανε τα λυθρίνια. Είδος ψαριού το οποίο στο Casting δεν συναντάτε εύκολα, και για να γίνει αυτό χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις. α) Απαραίτητο είναι το βάθος που πρέπει να έχει ένας ψαρότοπος. Είναι καλό να βρίσκουμε ψαροτόπια, με βάθος πάνω από πέντε μέχρι δεκαπέντε οργιές. Απότομα φρύδια, παράλληλα με τις ακτογραμμές που στέλνουν το βάθος σε αρκετά μέτρα, και με τον βυθό να αποτελείται από αμμούδα με διάφορα σημεία τραγάνας. β) Ο εξοπλισμός μας είναι καλό να αποτελείται από μαλακά καλάμια, στα οποία με το τσίμπημα του ψαριού, να ενεργοποιείται γρήγορα η μύτη τους και με το όριο βαριδίου να είναι χαμηλό. Δολώματα που χρησιμοποιώ είναι το καραβιδάκι ή μαμούνι και το μαύρο σκουλήκι. Οι αρματωσιές που χρησιμοποίησα αποτελούνταν από τρία αγκίστρια. Το πρώτο αγκίστρι θα βρίσκεται στο ύψος του βαριδίου, και τα άλλα δύο πάνω από αυτό. Η πετονιά που τοποθετήσαμε στα παράμαλλα ήτανε νούμερο δεκαοκτώ και είκοσι. Χρησιμοποιήσαμε ίσια αγκίστρια νούμερο πέντε και έξι, τα οποία έχουνε μια ελαφριά κλίση από το σημείο της καμπύλης προς την μύτη. Τα δολώσαμε με καραβιδάκι, το οποίο τοποθετούνταν στο αγκίστρι με φορά προς τα έξω ή προς τα μέσα. Όταν λέω έξω εννοώ τα ποδαράκια να κοιτάνε εξωτερικά του αγκιστριού έτσι ώστε η κίνηση δολώματος, να είναι πιο έντονη κάνοντας το πιο ελκυστικό. Επί
σης γίνεται περισσότερο δελεαστικό, αν πρώτα περάσουμε ένα καραβιδάκι από την ουρά, κατευθύνοντας το στο τέρμα της βάσης του αγκιστριού. Στην συνέχεια δολώνουμε ακόμη ένα με τον κανονικό τρόπο, κατά προτίμηση μικρότερο σε μέγεθος, και με τα ποδαράκια να κοιτάνε προς τα έξω. Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον τρόπο δόλωσης που μόλις σας περιέγραψα με δύο καραβιδάκια. . Τα μαλακά καλάμια θα μας βοηθήσουν, να στείλουμε στο επιθυμητό σημείο με μαλακή ρίψη, και όσο το δυνατών λιγότερη φθορά το δόλωμα μας. Ας δούμε τώρα το τσίμπημα των λυθρινιών, τα οποία τις περισσότερες φορές είναι βίαια, ακαριαία. Πολλές φορές μπορούμε να διακρίνουμε ανεπαίσθητη κίνηση της μύτης του καλαμιού, η οποία βέβαια μπορεί να προκαλείται από κυματισμό ή να βρίσκεται ήδη πιασμένο το ψάρι, οπότε περιμένουμε την επόμενη δική του κίνηση, όπου τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από το απότομο βύθισμα της μύτης. Σε αυτό συντελεί η κοντινή απόσταση που ψαρεύει η αρματωσιά μας από την ακτή, αλλά και η γωνία που σχηματίζει η πετονιά του καλαμιού με την μύτη του. Στα ψαρέματα μας και στις ίδιες αρματωσιές που περιγράψαμε, αλιεύαμε κοκκάλια ικανοποιητικού μεγέθους, καθώς επίσης και μερικά φαγκρόπουλα.
να πάντα την άριστη γνώση των ψαρότοπων, αλλά και με τι καιρικές συνθήκες αποδίδουνε τα μέγιστα.Ο στόχος μας ήτανε τα λυθρίνια. Είδος ψαριού το οποίο στο Casting δεν συναντάτε εύκολα, και για να γίνει αυτό χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις. α) Απαραίτητο είναι το βάθος που πρέπει να έχει ένας ψαρότοπος. Είναι καλό να βρίσκουμε ψαροτόπια, με βάθος πάνω από πέντε μέχρι δεκαπέντε οργιές. Απότομα φρύδια, παράλληλα με τις ακτογραμμές που στέλνουν το βάθος σε αρκετά μέτρα, και με τον βυθό να αποτελείται από αμμούδα με διάφορα σημεία τραγάνας. β) Ο εξοπλισμός μας είναι καλό να αποτελείται από μαλακά καλάμια, στα οποία με το τσίμπημα του ψαριού, να ενεργοποιείται γρήγορα η μύτη τους και με το όριο βαριδίου να είναι χαμηλό. Δολώματα που χρησιμοποιώ είναι το καραβιδάκι ή μαμούνι και το μαύρο σκουλήκι. Οι αρματωσιές που χρησιμοποίησα αποτελούνταν από τρία αγκίστρια. Το πρώτο αγκίστρι θα βρίσκεται στο ύψος του βαριδίου, και τα άλλα δύο πάνω από αυτό. Η πετονιά που τοποθετήσαμε στα παράμαλλα ήτανε νούμερο δεκαοκτώ και είκοσι. Χρησιμοποιήσαμε ίσια αγκίστρια νούμερο πέντε και έξι, τα οποία έχουνε μια ελαφριά κλίση από το σημείο της καμπύλης προς την μύτη. Τα δολώσαμε με καραβιδάκι, το οποίο τοποθετούνταν στο αγκίστρι με φορά προς τα έξω ή προς τα μέσα. Όταν λέω έξω εννοώ τα ποδαράκια να κοιτάνε εξωτερικά του αγκιστριού έτσι ώστε η κίνηση δολώματος, να είναι πιο έντονη κάνοντας το πιο ελκυστικό. Επί
σης γίνεται περισσότερο δελεαστικό, αν πρώτα περάσουμε ένα καραβιδάκι από την ουρά, κατευθύνοντας το στο τέρμα της βάσης του αγκιστριού. Στην συνέχεια δολώνουμε ακόμη ένα με τον κανονικό τρόπο, κατά προτίμηση μικρότερο σε μέγεθος, και με τα ποδαράκια να κοιτάνε προς τα έξω. Στην φωτογραφία διακρίνουμε τον τρόπο δόλωσης που μόλις σας περιέγραψα με δύο καραβιδάκια. . Τα μαλακά καλάμια θα μας βοηθήσουν, να στείλουμε στο επιθυμητό σημείο με μαλακή ρίψη, και όσο το δυνατών λιγότερη φθορά το δόλωμα μας. Ας δούμε τώρα το τσίμπημα των λυθρινιών, τα οποία τις περισσότερες φορές είναι βίαια, ακαριαία. Πολλές φορές μπορούμε να διακρίνουμε ανεπαίσθητη κίνηση της μύτης του καλαμιού, η οποία βέβαια μπορεί να προκαλείται από κυματισμό ή να βρίσκεται ήδη πιασμένο το ψάρι, οπότε περιμένουμε την επόμενη δική του κίνηση, όπου τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από το απότομο βύθισμα της μύτης. Σε αυτό συντελεί η κοντινή απόσταση που ψαρεύει η αρματωσιά μας από την ακτή, αλλά και η γωνία που σχηματίζει η πετονιά του καλαμιού με την μύτη του. Στα ψαρέματα μας και στις ίδιες αρματωσιές που περιγράψαμε, αλιεύαμε κοκκάλια ικανοποιητικού μεγέθους, καθώς επίσης και μερικά φαγκρόπουλα.ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΑΛΙΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ
Στην δεύτερη κατηγορ
ία ψαρεμάτων που θα σας περιγράψω, τα είδη που αλίευσα ήτανε τα μελανούρια, οι μουρμούρες, και ορισμένα λαβράκια. Με την ελάττωση του πλαγκτού από τις ακτές τις τελευταίες μέρες του Απριλίου, ξεκινήσαμε τις εξορμήσεις μας γνωρίζοντας βέβαια ότι με την ύπαρξη του, η κατάσταση θα ήτανε ή πολύ θετική ή πολύ αρνητική. Μέση κατάσταση δεν θα υπήρχε. Τελικά αποδείχτηκε το πρώτο, και οι λόγοι που συνετέλεσαν σε αυτό, αναφέρονται στον πρόλογο του παρόντος άρθρου. Τα μελανούρια αλιεύθηκαν σε σταθερά μονάγκιστρα μισής οργιάς, με διάμετρο πετονιάς του παράμαλου 0.26 και οι μουρμούρες με τα λαβράκια σε μουρμουρίσια διπλάρια, με διάμετρο παράμαλλου Νο 20, και αγκίστρι ιδίου τύπου που χρησιμοποιήσαμε στα λυθρίνια. Στα διπλάρια τις νυχτερινές ώρες, για δόλωμα χρησιμοποιήσαμε μαύρο σκουλήκι, το οποίο έβγαζα προσεκτικά από την θήκη του για να μην κοπεί , και το περνούσα στο αγκίστρι ακέραιο, με την βοήθεια της βελόνας δόλωσης. Τις νυχτερινές ώρες τα τσιμπήματα ήτανε αραιά αλλά ζωηρά, και το είδος ψαριού που τιμούσε τα διπλάρια ήτανε μόνο οι μουρμούρες. Στα σταθερά και συρόμενα μονάγκιστρα τις νυχτερινές ώρες, δεν τσιμπούσε τίποτα. Το ξημέρωμα, μας βρήκε και πάλι στις επάλξεις, κάνοντας την εμφάνιση τους μελανούρια σεβαστού μεγέθους. Τίμησαν το σταθερό μονάγκιστρο, το οποίο εφοδιάσαμε με ροδέλες μάνας. Προτιμήθηκε το προαναφερθέν δόλωμα, επειδή είναι πιο σκληρό, και διότι το μαύρο το έτρωγαν εύκολα οι μικροί άρπαγες δράκαινες, σπάροι. Με το ανέβασμα του ήλίου, λίγο μετά την δεκάτη πρωινή, η έκπληξη ήρθε από τα λαβράκια μετρίου μεγέθους, τα οποία πιαστήκανε στην αρματωσιά διπλάρι, στο επάνω αγκίστρι, την οποία είχαμε εφοδιάσει και πάλι με δόλωμα μαύρο σκουλήκι. Τα τσιμπήματά τους ήτανε κοφτά απότομα. Όσο ανέβαινε ο ήλιος, τα ψάρια που πιάναμε ήτανε μελανούρια και μουρμούρες σε μονάγκιστρα, εφοδιασμένα με ροδέλες μάνας, χωρίς ωστόσο να δίνουν σημάδι ένδειξης στην μύτη του καλαμιού. Αθόρυβα εφορμούσανε στις πλούσιες, καλοδολωμένες, αρματωσιές μας.
ία ψαρεμάτων που θα σας περιγράψω, τα είδη που αλίευσα ήτανε τα μελανούρια, οι μουρμούρες, και ορισμένα λαβράκια. Με την ελάττωση του πλαγκτού από τις ακτές τις τελευταίες μέρες του Απριλίου, ξεκινήσαμε τις εξορμήσεις μας γνωρίζοντας βέβαια ότι με την ύπαρξη του, η κατάσταση θα ήτανε ή πολύ θετική ή πολύ αρνητική. Μέση κατάσταση δεν θα υπήρχε. Τελικά αποδείχτηκε το πρώτο, και οι λόγοι που συνετέλεσαν σε αυτό, αναφέρονται στον πρόλογο του παρόντος άρθρου. Τα μελανούρια αλιεύθηκαν σε σταθερά μονάγκιστρα μισής οργιάς, με διάμετρο πετονιάς του παράμαλου 0.26 και οι μουρμούρες με τα λαβράκια σε μουρμουρίσια διπλάρια, με διάμετρο παράμαλλου Νο 20, και αγκίστρι ιδίου τύπου που χρησιμοποιήσαμε στα λυθρίνια. Στα διπλάρια τις νυχτερινές ώρες, για δόλωμα χρησιμοποιήσαμε μαύρο σκουλήκι, το οποίο έβγαζα προσεκτικά από την θήκη του για να μην κοπεί , και το περνούσα στο αγκίστρι ακέραιο, με την βοήθεια της βελόνας δόλωσης. Τις νυχτερινές ώρες τα τσιμπήματα ήτανε αραιά αλλά ζωηρά, και το είδος ψαριού που τιμούσε τα διπλάρια ήτανε μόνο οι μουρμούρες. Στα σταθερά και συρόμενα μονάγκιστρα τις νυχτερινές ώρες, δεν τσιμπούσε τίποτα. Το ξημέρωμα, μας βρήκε και πάλι στις επάλξεις, κάνοντας την εμφάνιση τους μελανούρια σεβαστού μεγέθους. Τίμησαν το σταθερό μονάγκιστρο, το οποίο εφοδιάσαμε με ροδέλες μάνας. Προτιμήθηκε το προαναφερθέν δόλωμα, επειδή είναι πιο σκληρό, και διότι το μαύρο το έτρωγαν εύκολα οι μικροί άρπαγες δράκαινες, σπάροι. Με το ανέβασμα του ήλίου, λίγο μετά την δεκάτη πρωινή, η έκπληξη ήρθε από τα λαβράκια μετρίου μεγέθους, τα οποία πιαστήκανε στην αρματωσιά διπλάρι, στο επάνω αγκίστρι, την οποία είχαμε εφοδιάσει και πάλι με δόλωμα μαύρο σκουλήκι. Τα τσιμπήματά τους ήτανε κοφτά απότομα. Όσο ανέβαινε ο ήλιος, τα ψάρια που πιάναμε ήτανε μελανούρια και μουρμούρες σε μονάγκιστρα, εφοδιασμένα με ροδέλες μάνας, χωρίς ωστόσο να δίνουν σημάδι ένδειξης στην μύτη του καλαμιού. Αθόρυβα εφορμούσανε στις πλούσιες, καλοδολωμένες, αρματωσιές μας.ΟΙ ΧΑΡΑΚΩΤΟΙ ΤΟΥ ΜΑΙΟΥ
Ο στόχος ορισμένω
ν εξορμήσεων άλλαζε, και τα αλιεύματα που στοχεύαμε ήτανε οι χαρακωτοί και οι χιόνες. Εδώ χρησιμοποιήσαμε βαρύτερο εξοπλισμό. Ο βυθός μικτός, με άγρια και καθαρά σημεία. Χρησιμοποιήσαμε καλάμια δύο τεμαχίων, εφοδιασμένα με μηχανάκια γρήγορης περιστροφής 5.1:1 και πάνω. Ο λόγος βέβαια για να μπορούμε να αποφύγουμε τα σκαλώματα, και ενδεχομένως κάποιο βράχωμα του ψαριού. Τοποθέτησα παράμαλλο διαμέτρου Νο 31, και αγκίστρια Νο 2 τσιπουρίσια. Την ώρα του λυκόφως, οι μονάγκιστρες σταθερές αρματωσιές μισής οργιάς, και δολωμένες με το ελκυστικό δόλωμα φαραώ, απογειωνότανε με την βοήθεια της τεχνικής ρίψης στα σημεία που γνωρίζω ότι δουλεύουν καλύτερα. Δύο καλάμια εφοδίασα με δόλωμα φαραώ και σταθερό μονάγκιστρο, και το τρίτο καλάμι επίσης με σταθερό μονάγκιστρο δολώθηκε με 
μισή μάνα, το οποίο λίγο πριν την έλευση του πλήρους σκοταδιού, μου χάρισε δύο όμορφες χιόνες. Μετά την εντεκάτη νυχτερινή, το ένα από τα δύο καλάμια που ήτανε εφοδιασμένα με φαραώ, δέχεται βίαιη επίθεση με δύο κατά σειρά απότομα κοφτά λυγίσματα. Από τον τρόπο του τσιμπήματος κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Λεβάροντας δεν ένιωσα κάποιο ζόρι σε σχέση με το μέγεθος του ψαριού. Προφανώς το ψάρι ακολουθούσε την ίδια ρότα του βαριδίου, δηλαδή προς τα έξω χωρίς να με κοντράρει και μόνο στα τελευταία μέτρα, ένιωσα μερικά τινάγματα που έκανε για να ελευθερωθεί. Βλέποντας το μέγεθος του ψαριού, περίμενα να έχω περισσότερη κόντρα στο λεβάρισμα. Πολλές φορές συμβαίνει και αυτό, δηλαδή μικρότερα ψάρια να είναι πιο ζωηρά, και μεγαλύτερα να είναι πιο νωχελικά.
ν εξορμήσεων άλλαζε, και τα αλιεύματα που στοχεύαμε ήτανε οι χαρακωτοί και οι χιόνες. Εδώ χρησιμοποιήσαμε βαρύτερο εξοπλισμό. Ο βυθός μικτός, με άγρια και καθαρά σημεία. Χρησιμοποιήσαμε καλάμια δύο τεμαχίων, εφοδιασμένα με μηχανάκια γρήγορης περιστροφής 5.1:1 και πάνω. Ο λόγος βέβαια για να μπορούμε να αποφύγουμε τα σκαλώματα, και ενδεχομένως κάποιο βράχωμα του ψαριού. Τοποθέτησα παράμαλλο διαμέτρου Νο 31, και αγκίστρια Νο 2 τσιπουρίσια. Την ώρα του λυκόφως, οι μονάγκιστρες σταθερές αρματωσιές μισής οργιάς, και δολωμένες με το ελκυστικό δόλωμα φαραώ, απογειωνότανε με την βοήθεια της τεχνικής ρίψης στα σημεία που γνωρίζω ότι δουλεύουν καλύτερα. Δύο καλάμια εφοδίασα με δόλωμα φαραώ και σταθερό μονάγκιστρο, και το τρίτο καλάμι επίσης με σταθερό μονάγκιστρο δολώθηκε με 
μισή μάνα, το οποίο λίγο πριν την έλευση του πλήρους σκοταδιού, μου χάρισε δύο όμορφες χιόνες. Μετά την εντεκάτη νυχτερινή, το ένα από τα δύο καλάμια που ήτανε εφοδιασμένα με φαραώ, δέχεται βίαιη επίθεση με δύο κατά σειρά απότομα κοφτά λυγίσματα. Από τον τρόπο του τσιμπήματος κατάλαβα περί τίνος πρόκειται. Λεβάροντας δεν ένιωσα κάποιο ζόρι σε σχέση με το μέγεθος του ψαριού. Προφανώς το ψάρι ακολουθούσε την ίδια ρότα του βαριδίου, δηλαδή προς τα έξω χωρίς να με κοντράρει και μόνο στα τελευταία μέτρα, ένιωσα μερικά τινάγματα που έκανε για να ελευθερωθεί. Βλέποντας το μέγεθος του ψαριού, περίμενα να έχω περισσότερη κόντρα στο λεβάρισμα. Πολλές φορές συμβαίνει και αυτό, δηλαδή μικρότερα ψάρια να είναι πιο ζωηρά, και μεγαλύτερα να είναι πιο νωχελικά.ΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ
Ο τρόπος που α
λιεύω τις πιο θερμές μέρες του χρόνου το συγκεκριμένο είδος ψαριού αλλάζει. Το σταθερό μονάγκιστρο γίνεται συρόμενο, πλαισιωμένο με χαμηλότερης διαμέτρου πετονιάς νούμερο 0.26, και με μήκος μία ή μιάμιση οργιά, πλαισιωμένο από αγκίστρι νούμερο δύο. Το δόλωμα που χρησιμοποιώ είναι φαραώ, και με τις δολωσιές να είναι πλούσιες σε ποσότητα. Οι ώρες που μας τίμησαν ήτανε οι μεσημεριανές και οι βραδινές, κυρίως μετά την δεκάτη νυχτερινή. Επιθετική ήτανε η συμπεριφορά τους στην καλοδολωμένη αρματωσιά μας, με αποτέλεσμα να βλέπουμε και να απολαμβάνουμε τα έντονα κατεβάσματα της μύτης των καλαμιών. Δεν υπήρχε προειδοποιητική τσιμπιά αλλά με το πρώτο κατέβασμα της μύτης το ψάρι παγιδευότανε στο αγκίστρι μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάνοντας την αποτίμηση των τελευταίων εξορμήσεων, δεν μπορούμε παρά να χαμογελάμε ικανοποιημένοι από τις χαρές που μας χάρισε η γαλανή. Όχι μόνο από τα αλιεύματα, αλλά και από τις ανοιξιάτικες ομορφιές της Ελληνικής φύσης, η οποία ευωδίαζε ολόκληρη από τα ανθισμένα λουλούδια, και την γύρη που αυτά εκτόξευαν στην ατμόσφαιρα. Όταν τοποθετείς τα καλάμια, σε μέρος που ευωδιάζει από χαμομήλι, ιώδιο, πεύκο, παρατηρώντας ένα υπέροχο λυκόφως, και ένα πανέμορφο λυκαυγές γεμάτα χρώματα και μυρωδιές, μόνο παράδεισο μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Λόγο καλοκαιριού, ας προσπαθήσουμε αυτόν τον παράδεισο, να τον κρατήσουμε όσο καθαρό γίνεται, βάζοντας και εμείς ένα χεράκι στην διατήρηση του καθαρού περιβάλλοντος, διότι ο πλανήτης αποτελείται από τα ίδια υλικά που αποτελείται και το σώμα μας. Οπότε χρειαζόμαστε έναν υγιή πλανήτη. Διαδώστε το.
λιεύω τις πιο θερμές μέρες του χρόνου το συγκεκριμένο είδος ψαριού αλλάζει. Το σταθερό μονάγκιστρο γίνεται συρόμενο, πλαισιωμένο με χαμηλότερης διαμέτρου πετονιάς νούμερο 0.26, και με μήκος μία ή μιάμιση οργιά, πλαισιωμένο από αγκίστρι νούμερο δύο. Το δόλωμα που χρησιμοποιώ είναι φαραώ, και με τις δολωσιές να είναι πλούσιες σε ποσότητα. Οι ώρες που μας τίμησαν ήτανε οι μεσημεριανές και οι βραδινές, κυρίως μετά την δεκάτη νυχτερινή. Επιθετική ήτανε η συμπεριφορά τους στην καλοδολωμένη αρματωσιά μας, με αποτέλεσμα να βλέπουμε και να απολαμβάνουμε τα έντονα κατεβάσματα της μύτης των καλαμιών. Δεν υπήρχε προειδοποιητική τσιμπιά αλλά με το πρώτο κατέβασμα της μύτης το ψάρι παγιδευότανε στο αγκίστρι μας.ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Κάνοντας την αποτίμηση των τελευταίων εξορμήσεων, δεν μπορούμε παρά να χαμογελάμε ικανοποιημένοι από τις χαρές που μας χάρισε η γαλανή. Όχι μόνο από τα αλιεύματα, αλλά και από τις ανοιξιάτικες ομορφιές της Ελληνικής φύσης, η οποία ευωδίαζε ολόκληρη από τα ανθισμένα λουλούδια, και την γύρη που αυτά εκτόξευαν στην ατμόσφαιρα. Όταν τοποθετείς τα καλάμια, σε μέρος που ευωδιάζει από χαμομήλι, ιώδιο, πεύκο, παρατηρώντας ένα υπέροχο λυκόφως, και ένα πανέμορφο λυκαυγές γεμάτα χρώματα και μυρωδιές, μόνο παράδεισο μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Λόγο καλοκαιριού, ας προσπαθήσουμε αυτόν τον παράδεισο, να τον κρατήσουμε όσο καθαρό γίνεται, βάζοντας και εμείς ένα χεράκι στην διατήρηση του καθαρού περιβάλλοντος, διότι ο πλανήτης αποτελείται από τα ίδια υλικά που αποτελείται και το σώμα μας. Οπότε χρειαζόμαστε έναν υγιή πλανήτη. Διαδώστε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου